πατημασιές στο χώμα
και τα σημάδια σου
σημάδια στο κορμί μου ακόμα.
Θυμάμαι ήταν στερνή φορά
στης θάλασσας τα μέρη
εκεί που το αγέρι σαν φυσά
το κύμα σαν αφρίζει
όλη του ανθρώπου η καρδιά
με αισθήματα γεμίζει.
Ηταν το στερνό φιλί
σαν μέλι γλυκαμένο
που έμεινε ανάμνηση γραφτή
σαν όνειρο χαμένο.
Θυμάμαι ήταν στερνή φορά
στης θάλασσας τα μέρη
εκεί που τα γέλια και οι χαρές
οι πίκρες και η λύπη
αφήσανε στην αμμουδιά
τα πιο γερά τους ίχνη.
Τα βήματα σου δίπλα μου
μες το μυαλό μου ακόμα
καθώς θυμάμαι και αναζητώ
τα ίχνη μας στο χώμα.
Μαρίνα Ρ.
